Why We Sing: ‘…een titel die in tien (h)eerlijke songs zin en betekenis krijgt’
(Folkroddels, Antoine Légat)
JIM CAIN’S “WHY WE SING”: TEN YEARS OF STORY AND SONG, RELEASED OCTOBER 5 2022
In 2022 viert singer-songwriter Jim Cain tien jaar on the road! Na zijn eerdere albums “For The Road” (2016), “It’s All Here” (2018) en “Streets Before The Fall” (2020) komt Jim met zijn eerste echte studioplaat, en dit keer ook voor het eerst met een full band. In tien nieuwe, persoonlijke nummers gaat Jim op “Why We Sing” op zoek naar een antwoord: waarom zingt een mens? De eerste single “Nightwalker” verschijnt op 8 september, naar het album zelf is het uitkijken naar 5 oktober met een releaseshow in Concertzaal Trefpunt in Gent.
​
Van de hoopvolle en strijdvaardige opener “A Long Walk” naar het soulvolle “The Road Tells Stories” en het opgewekte country-trainritme van “Nightwalker”, van de late-night piano ballad “Roman Candles” en het intieme “Man On Wire” naar de verschroeiende rocksong “Prodigal Son” en de romantische pop van “Wrong Way Home”, en tenslotte van het elegische “Song To A Ghost” en het gospel-infused “Why We Sing” naar de nostalgische folksong “Carry Your Past”… de invloeden en genres gaan alle richtingen uit… but in the end they’re bringing it all back home.
​
Met onder andere Elisa De Pauw (Ellis Mane, Sonderwålt) op elektrische gitaar, bas en piano, Wouter De Smet (Mise En Scene) op tenor sax en Jo Soetaert (Wim De Craene, Jan De Wilde) op drums kregen de songs waardige muzikale versterking. Opgenomen, gemixt en gemasterd door David De Pauw van Peacock’s Playground in Deinze, die het album eigentijds, fris en kraakhelder deed klinken. Enjoy the songs, you’re why we sing.
​
De eerste single, “Nightwalker” (08/09), is een ode aan de E-Street sound met een focus op drums, piano en sax. Samen met de poëtische en filmische lyrics over op zoek zijn naar jezelf tijdens nachtelijke dwaaltochten, is deze single een ideale smaakmaker voor de nieuwe, open sound van het hele album.
​
Op woensdag 5 oktober stelde Jim het nieuwe album met full band voor in Trefpunt Concertzaal, met de Gentse singer-songwriter Anouk Turnock als voorprogramma.
​
​
​
Michiel Vaernewyck: acoustic/electric guitar, keys, organ, harmonica, vocals
Elisa De Pauw: electric guitar, bass, piano, backing vocals
Wouter De Smet: tenor saxophone
Jo Soetaert: drums, percussie
Silke De Smedt: backing vocals
Kobe Ardui: backing vocals
Fien Druyts: backing vocals
Rianto Delrue: backing vocals
Produced by Michiel Vaernewyck
Co-produced by David De Pauw
Recorded, mixed and mastered by David De Pauw at Peacock’s Playground
Album cover shot by Filip Stevens (Image of Light)
Album artwork by MiTro Photography
“[Nightwalker] heeft een heerlijke americana vibe waarop Vaernewyck zijn warme stem legde en die combinatie klinkt zeker niet slecht. Een heel aanstekelijke song waar je onmogelijk kan op stilzitten.”
(Luminous Dash)
““-Jim Cain-, like a real night tramp, a talented singer and musician. In his hands a guitar, a red sunset illuminates the path to him, and a fiery heart knocks inside. Music in which you feel the desire to live, create and travel.”
(Nagamag)
“Have to say for a folkster Jim Cain sure does make a big sound and it travels down the tracks with an incessency that will keep us toasty with its charm but also on our feet with its busy industry."
(MP3hugger)
The song takes us to classic folk grounds with delicate guitars and excellent wind arrangements: delicate, gentle and elegant, this piece has the ability to touch the hearts of those who listen to it from the very first listen.”
(Indie For Bunnies)
I also found myself making some comparisons to Gordon Lightfoot. Either way, I really appreciate Jim Cain’s expressive narrative and penchant for storytelling. His influences would be proud.
(Alchemical Records)
Jim CAIN, Why We Sing: ‘…een titel die in tien (h)eerlijke songs zin en betekenis krijgt’
Jim Cain is de nom de plume van Michiel Vaernewyck, die vijf jaar geleden van Deurle naar Gent verhuisde en integraal deel uitmaakt van de borrelende Gentse sien. Op 5 oktober stelt hij zijn nieuwe cd voor, ‘Why We Sing’, een titel die in zijn tien songs zin en betekenis krijgt. Zijn bijnaam Jim Cain haalde hij uit de gelijknamige song van de Amerikaanse singer-songwriter Bill Callahan, die onder eigen naam en met Smog naam maakte… en nog maakt. Dat briljante ‘Jim Cain’ vind je op Bills ‘Sometimes We Wish We Were An Eagle’ uit 2009. We expliciteren dit omdat het Michiel typeert als een zorgzaam artiest die alle stappen in zijn groei overweegt en betekenis geeft.
Je vindt die zorgzaamheid ook weer op ‘Why We Sing’, een cd die niet enkel bekoort door de uitstekende muzikale invulling, maar Michiels verhaal vertelt via prima lyrics (hij heeft een taalkundige opleiding, Engels-Nederlands aan de UGent) En hij heeft wel degelijk wat te vertellen. Daar kan je niet naast luisteren bij opener ‘A Long walk’ dat je kan lezen zoals het klinkt, als het relaas van de minuten vlak vόόr de performer het podium bestijgt, maar die je ook breder kan zien als een metafoor van een hele muzikale loopbaan die de nodige groeipijnen kent.
Die serieuze thematiek verpakt Michiel in een dot van een melodie met een verfijnd arrangement erachteraan, een stuk luchtiger dus. Het sfeervolle orgel speelt hij zelf en zijn spel op de harmonica is, zoals ook elders, voortreffelijk. Michiel speelt wel meer instrumenten, maar laat zich tevens bijstaan door Elisa De Pauw (elektrische gitaar, bas, piano), Wouter De Smet (tenor sax) en percussionist Jo Soetaert (veteraan en rots in de branding bij o.a. Jan De Wilde) Er zijn ook vier backing vocalisten. Het valt op dat deze gehaaide lieden meer zijn dan assistenten, maar dat ze een vriendenkring vormen. We menen dat ook te horen, maar misschien is dat omdat de songs tot en met sluitstuk ‘Carry Your Past’ bekoren door de al opgesomde kwaliteiten en door de ‘variatie in de eenheid’. De songs zijn divers maar Jim/Michiel kneedt ze tot een eenheid.
We gaan hier niet verder in op de (eventuele) dubbele bodems, hoe interessant ook: ze zijn er om te ontdekken in de klare zegging van Vaernewyck, die samen met David De Pauw de productie deed. Kwestie van smaak natuurlijk, maar we ontdekken geen zwakke schakel in het aanbod. Uitschieters naar boven toe zijn voor ons ‘Roman Candles’ (dat is de naam van een soort vuurwerk, heel mooi beeld binnen die song trouwens), het kwetsbare, zelfs ontroerende ‘Man On Wire’ (dat je beslist als autobio kan zien), single ‘Nightwalker’, de titelsong, een fier statement dat stelt dat als zelfbewust artiest niet anders kan dan zingen: ‘For all deniers that the dawn’s about to come / For all hungry fires that sing their song all night long / it’s why we sing’. In orgelpunt ‘Carry Your Past’ (de titel alleen al!) hoor je de echo van Ierse folksong ‘Carrickfergus’ (en het verwante ‘The Water Is Wide’), dat hij leerde kennen via Van Morrison & The Chieftains. Het is een ode aan de traditional die hem tien jaar geleden deed besluiten songs te schrijven en het is -we trappen met graagte een open deur in- niets minder dan een antwoord op de vraag waarom Michiel zingt.
Antoine Légat (04 10 22)
